Achter al die schaduwstukken lagen vele geschenken op mij te wachten. Te wachten om gezien en uitgepakt te worden. Daarvoor mocht ik eerst een dansje wagen met die schaduwstukken. Door ermee te dansen heb ik vele lessen mogen leren en vele inzichten gekregen.
Door dit te doen kreeg ik meer compassie voor hetgeen dat zich liet zien, ook al kwamen er gevoelens van schaamte, ongemak en schuld naar boven. Doordat ik deze gevoelens gewoon doorleefde en liet stromen in plaats van ze weg te stoppen ervaarde ik meer ruimte. Er kwam meer ruimte voor liefde en compassie waardoor die gevoelens van schaamte, ongemak en schuld langzaam verdwenen. Of eerder transformeerden. Door die ruimte en transformatie kon ik ernaar kijken alsof ik een toeschouwer was die iets waarnam. Zonder mij mee te laten slepen door eventuele oordelen en emoties. En als die passeerden of zich lieten zien kon ik er ook naar kijken zonder oordeel. Hierdoor leek ik meer ruimte te geven aan mijzelf. Om delen van mijzelf te zien die verstopt waren achter die schaduwstukken. Het waren verborgen juweeltjes die ik mocht verzamelen. Dingen waarvan ik ergens wel wist dat ze in mij aanwezig waren, maar niet heb kunnen zien of vinden.
Het mooie aan jezelf die ruimte te geven is dat je voor jezelf de mogelijkheid creëert om een andere versie van jezelf te ontdekken en uit te vinden. En hierdoor ook dichter bij jezelf komt. In jouw eigen kracht. Meer in verbinding met jouw innerlijke krachtbron. En van hieruit ontstaan er oneindig veel mogelijkheden.
Ik koos ervoor om meer in mijn eigen kracht te gaan staan en meer naar mijn intuïtie te luisteren. Deze veel meer te gaan volgen ipv weg te duwen of weg te beredeneren. Door liefdevoller tegen mijzelf te zijn en niet meer zoveel van mijzelf te vragen of te verwachten. Verwachtingen los te laten. Door zachter en liefdevoller naar mijzelf te zijn kon ik dat ook meer naar anderen toe zijn. Perfectionisme maakte langzaam ruimte voor imperfectionisme. En kon ik hierin ook meer vrede ervaren. Ik heb geleerd om mijn beperkende kaders te doorbreken. Kaders die bestonden uit oude denkwijzen, overtuigingen, patronen. Out of my comfortzone.
Dingen waarvan ik dacht aan vast te moeten houden liet ik steeds meer los. Oude patronen, denkwijzen, relaties, mensen en de illusie van controle. Dit ging gepaard met een behoorlijke portie twijfel, angst en schuldgevoel, maar ik kon er niet meer omheen. Het voelde aan alsof ik niets ander kon doen dan in de richting van een andere versie van mijzelf te wandelen. Als je eenmaal die beslissing hebt genomen dan kun je niks anders doen dan steeds een stap vooruit zetten. Naar een toekomst vol oneindig veel mogelijkheden. Naar de persoon die jij in wezen bent maar uit het oog bent verloren.
Ik vond eerst een versie van mijzelf die assertief kon zijn en haar grenzen kon aangeven. Het deel van mij dat altijd ‘ja’ zei begon nu meer ‘nee’ te zeggen. Eerst stil te staan bij wat haar gevoel aangaf en zichzelf de vraag “Doe ik dit voor een ander of voor mijzelf?” durfde te stellen.
Door meer ‘nee’ te zeggen kregen mijn ‘ja’s’ meer waarde, meer kracht, meer overtuiging. Gewoon omdat dit nu echt daadwerkelijk uit mijzelf kwam en niet omdat aan de verwachtingen van een ander voldeed. Naast het aangeven begon ik mijn grenzen ook meer te leren kennen. Waar lag mijn grens? En zat daar nog speling in of niet? Op welke manier ging ik mijn grenzen aangeven?
Ik leerde mij weer te verbinden. In eerste instantie met mijzelf. Ik leerde de betekenis en waarde van verbinding kennen op een manier die met mij resoneerde. En ik leerde mijn verbinding kennen met de ongeziene wereld. Iets waarmee mijn vader mij heel erg heeft geholpen en begeleidt. Met hulp van hem werd ik naar het pad geleid die ik nu bewandel en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor.
Ook leerde ik liefde en compassie kennen. Eerst naar mijzelf om het eens zelf te ervaren in en door mijn hele zijn. Maar ook de betekenis en waarde ervan te leren kennen. Liefde had mij veel lessen te leren. Check mijn blog – Lessons in Love…
Ik durfde een kwetsbare kant van mijzelf te laten zien. Door dit eerst zelf te doorvoelen ging ik met andere ogen naar de wereld kijken en naar de mensen om mij heen. Naar mijn relatie, vriendschappen en familie. Ze werden op mijn weegschaal van nieuwe inzichten gelegd. Er werd veel los gelaten en op één of andere manier hielp het universum hierin ook mee. Wat niet meer met mij resoneerde mocht los gelaten worden of getransformeerd.
Ik vond het vertrouwen terug in mijzelf en mijn intuïtie. Dit hielp mij om nog meer in mijn kracht te staan en mijn eigenwaarde te vergroten. Mijn eigen zelfbeeld veranderde langzaam maar zeker en ik kon beetje bij beetje mijn vrouwelijkheid omarmen. Ik werd zachter naar mijzef toe en leerde zelfs te lachen om mijzelf. Mijzelf niet altijd te serieus te nemen. Wat een verademing was dat!
Ik vond een nieuw pad die ik mocht bewandelen en ik mocht een nieuw avontuur tegemoet gaan. Het bewandelen van dit pad heeft het innerlijk kind in mijzelf weer doen ontwaken en daarmee ook mijn droom. Ik mocht mijn droom weer terug herinneren en gaan waarmaken. Mijn droom en missie om mensen te helpen met witte magie.
Ik mocht mijn gaven en talenten ontdekken en leerde deze te omarmen en toe te passen in mijn werk.
En ik was niet de enige want ik heb veel nieuwe mensen mogen leren kennen die ook dezelfde richting op wandelden. Een hele tribe aan broeders en zusters heb ik mogen omarmen. Een hele familie vol gelijkgestemden. Stuk voor stuk omarmden ze mij als heel wezen, zonder te oordelen, zonder verwachtingen, voorwaarden en beperkingen. Ik vond een ‘familie’ waar liefde vrij kon stromen. En familie kreeg een andere betekenis voor mij.
Ik heb zoveel mogen ontdekken en ontvangen. Er is zoveel getransformeerd in en om mij heen.Dit zijn dingen die niet van de een op de andere dag zijn gegaan. En ook dit verliep met vallen en opstaan. Daar kun je alleen nog meer van leren. Dit is een proces dat tijd en geduld nodig heeft. Deze is nog steeds gaande en zal ook niet stoppen. Ik mag steeds dieper en dieper gaan en word nog steeds verrast door de dingen die ik mag ontdekken en processen waar ik doorheen mag wandelen.
Het is een mooie reis en ontdekkingstocht om te maken naar en voor jezelf! En een unieke mogelijkheid om jouw verhaal te transformeren!